Hapësira’s warehouse project might seem a risky concept in which the idea is to venture beyond the established club route, finding itself in spaces never used before in this manner. RW (Rilindja Warehouse) by now has become a household name in the domestic scene, while also catching the eye of many internationals. With total of 6 events held until now (RWI: Blond:ish. RWII: James Zabiela, RWIII: Alex.Do + Hunter/Game, RWIV: SHDW & Obscure Shape + SOMNE. RWV: Etapp Kyle + Anetha) and RWVI with Northern’s Abdulla Rashim + Acronym. ‘Warehouse’ initiative can be summed up as a collective push toward promoting industrial spaces within our capital of Pristina, which through time have lost their primary functions (the printing house of Rilindja for example).
Arbnor Dragaj, one of the cofounders of Hapësira will be taking us behind the scene of one of the most interesting clubbing venues in Kosovo and tell us more about the idea of Hapësira’s search for hip venues such as Rilindja Warehouse.
All interested are welcomed to the Rilindja Warehouse / Hapësira entry starting at 11.00 AM on Monday, July 03 2017
Duke i marrë ekspozitat dhe dizajnin e ngjarjeve si një pikënisje, qëllimi i kësaj punëtorie është të zhvillojë koncepte dhe prototipe funksionale për ri-hapjen e galerive të Muzeut Kombëtar të Kosovës në shkurt të vitit 2018. Nëpërmjet punës ekipore me stafin e brendshëm dhe ekspertat e jashtëm, studentët do të ri-imagjinojnë koleksionin dhe do të propozojnë strategji ekspozuese me një mundësi për të kontribuar në projekt deri në përfundim.
Pjesa e parë e punëtorisë do të sjellë çështjen e objektit në epokën e riprodhimit digjital. Secili grup do të zgjedhë një koleksion të vogël të objekteve nga një institucion i Prishtinës, aq i vogël sa të riprodhohet në shkallë të plotë. Për të krijuar duplikate të plotë të tyre, pjesëmarrësit do të përkthejnë modelin fizik në një model dixhital dhe përsëri në një kopje fizike. Sesioni i parë do të shikojë mënyrat e thjeshta të përfaqësimit të objekteve: softueri për skanimin 3D në smartphones, me matje dhe vizatim me dorë. Pasi të përpunohet modeli digjital, kopja do të jetë e krijuar nga kartoni dhe letra dhe do të vendoset në një kontekst të ri.
Pjesa e dytë ka të ketë të bëjë me krijimin e një mjedisi për objektin që do të nxjerrë në pah karakteristikat specifike dhe do të angazhojë shikuesit. Secili grup do të zhvillojë një mënyrë ekspozimi duke ofruar një shikim të veçantë ose vizionar tek spektatori. Teknikat mund të përfshijnë metoda tradicionale të montimit siç janë një bazament, montim në mure dhe tavane, paisje ose korniza të varura, etj. Gjatë gjithë punëtorisë, pjesëmarrësit do të eksperimentojnë me flukse të punës për të mundësuar komunikim ultra të shpejtë me përmbajtjen e grupeve tjera, me fokus në prodhim dhe prototip.
Punëtoria do të mbahet direkt në hapësirën e muzeut për të lejuar konsultime të ngushta me ekspertët lokalë dhe një shikim të drejtpërdrejtë të koleksionit. Pjesëmarrësit do të bashkëpunojnë ngushtë me ekipin e brendshëm për të prodhuar strategji të reja të shfaqjes për muzeun më të madh të Kosovës.
Digital media give new ways for architects to engage with environments, allowing us to shape our expectations of the real world. Contemporary videogames contain spaces that challenge our conceptions of cities, and twist them towards new realities. Although this compares to prior media like text or film to describe cities, virtual spaces offer the ability to act within a space under a set of established rules. Whereas architects once imagined new societies and civilisations through the drawing, perhaps they can now test these as occupiable virtual cultures. What would we choose to include in the digital realm and what would we wish to discard?
In this workshop, together we will create a Back Up Gjakova, examining the collective memories and experiences of participants and translating them into a virtual city over two days.
We will ask you to think of which elements you would preserve within your city, and what built elements have contributed to the development of that city’s culture. Where do people meet, what are the significant buildings and historical sites that have shaped the city? Is there even a famous bus route, café, or perhaps a song or painting that is held in the collective memory? We are interested in you defining ephemeral and unexpected elements without which the city would not be itself.
Over the course of the workshop, we will crowd source these elements, and through a series of exercises will transcribe these into hand drawings, 3D models and sounds that will become a constellation of fragments. Through a process of turning these fragments into spatial typologies, scanning and collecting them, we will build a database of imagery and sounds that will be brought into a videogame space built on the Unity game engine. After a brief introduction to the software, together we will turn all the collected elements into a navigable virtual environment and back up Gjakova into the form of a videogame space.
Finally, we will use our screenshots from the videogame to output ‘drawn maps’ of the game space. The game will be hosted online, and developed so that it can be experienced with Virtual Reality technologies.
Back Up Gjakova will become an inhabitable, subjective cartography of people’s experiences as a virtual videogame environment rather than a strict geographical mapping.
AL /
Mediat digjitale u japin rrugë të reja arkitektëve për t’u angazhuar në mjedise, duke na lejuar të formësojmë pritjet tona për botën reale. Video lojërat bashkëkohore përmbajnë hapësira që sfidojnë konceptet tona të qyteteve dhe i ndryshojnë ato drejt realiteteve të reja. Megjithëse kjo krahasohet me mediat e mëparshme si teksti apo filmi për të përshkruar qytetet, hapësirat virtuale ofrojnë aftësinë për të vepruar brenda një hapësire nën një sërë rregullash të vendosura. Ndërsa arkitektët dikur imagjinonin shoqëri dhe qytetërime të reja përmes vizatimit, ndoshta ata tani mund t’i testojnë këto si kultura virtuale të kapshme. Çfarë do të zgjedhim për të përfshirë në fushën digjitale dhe çfarë do të dëshironim të largojm?
Në këtë punëtori, së bashku do të krijojmë një Back Up Gjakovë, duke shqyrtuar kujtimet kolektive dhe përvojat e pjesëmarrësve dhe përkthimin e tyre në një qytet virtual gjatë dy ditëve.
Ne do t’ju kërkojmë mendimin e qytetarëve se cilat elemente do t’I kishin ruajtur brenda qytetit të tyre dhe cilat pjesë e përfaqësojnë kulturën e qytetit. Ku takohen njerëzit, cilat janë ndërtesat më të rëndësishme që ndikon në zhvillimin kulturor të qytetit. A ka ndonjë lagje të famshme apo lokal, ndoshta një këngë apo pikturë që mbahet në kujtesën kolektive? Ne jemi të interesuar që vetë qytetarët të përcaktojnë elementet kalimtare dhe të papritura pa të cilat qyteti nuk do të ishte I plotë.
Gjatë rrjedhës së punëtorisë, ne do të ngjallim burimet e këtyre elementeve dhe përmes ushtrimeve do t’i transkriptojmë këto në vizatime, modele 3D dhe tinguj që do të bëhen një konstelacion I fragmenteve. Përmes procesit të kthimit të këtyre fragmenteve në tipologji hapësinore, skanimit dhe mbledhjes së tyre, do të ndërtojmë një bazë të imazheve dhe tingujve që do të futen në një hapësirë videoje të ndërtuar mbi motorin e lojërave Unity. Pas një hyrje të shkurtër në softuer, së bashku do t’i kthejmë të gjitha elementet e mbledhura në një mjedis virtual të lundrueshëm dhe do ta mbështesim Gjakovën në formë të një hapsireje të video lojërave.
Së fundi, ne do të përdorim screenshot-ët tona nga video lojëra për të nxjerrë ‘hartat e tërhequra’ të hapësirës së lojës. Loja do të mbahet në internet dhe do të zhvillohet në mënyrë që të mund të përjetohet me teknologjitë Virtual Reality.
Back Up Gjakova do të bëhet një kartografi subjektive e banueshme e përvojave të njerëzve në një mjedis virtual i video lojërave, jo një hartë gjeografike strikte.
Estetikë e re, identitete të reja, e ardhme e re për Arkitekturën e Kosovës
Udhëheqesit e Punëtorise: Víctor Cano Ciborro, José Javier Cullen, José de Andrés, Ana Sabugo, Arquitectura Subalterna
Një ndër ndërtesave më emblematike të Prishtinës është “Kulla e Rilindjes”. Ajo u ndërtua në vitin 1979 nga arkitekti brutalist maqedonas Georgi Konstantinovski, nxënës I Paul Rudolph-it. Kjo ndërtesë ka një çati shumë interesante. Në këtë struktur haptas mund të vërehet plani i Ville Saboye. Ville Saboye u ndërtua nga Le Corbusier në vitin 1929. Shikoni përsër. Shikoni dritaret horizontale!! Aty, në krye, Stili Ndërkombëtar po udhëheq ndërtesën. Në 2005 Rilidnja u rimodelua dhe fasada e saj u kthye në një sipërfaqe me shkëlqim që përpiqet të zhdukë peshën e një ndërtese brutaliste, duke ndjekur shtegun e krijuar nga Mies Van der Rohe dhe degën më racionale të Lëvizjes Moderne.
Ky tregim rreth ndërtimit të Rilindjes është një tregim i shkurtër rreth asaj se si stilet ndërkombëtare dhe të huaja morën pushtetin në Kosovë, duke e larguar tërësisht identitetin e Kosovës nga ikona e Prishtinës. Pra, është koha për të menduar, kuptuar dhe ndërtuar estetikën e këtij vendi.
Si është kuptuar hapësira nga kosovari? Cila është estetika e Kosovës?
Që të përpiqemi t’u përgjigjemi këtyre pyetjeve, duhet ta kuptojmë se Kosova është vendi me popullsinë më të re të Evropës. Si pasojë, dinamika hapësinore që do ta udhëheqë Kosovën si vend në vitet e ardhshme duhet të fokusohet në rrëfime të reja, të freskëta dhe të fuqishme.
Punëtoria do të ketë një fokus të veçantë në “Projektin Rilindja Warehouse” të iniciuar nga ekip i profesionistëve të rinj Hapësira, ku tingujt modern elektronike përdoren për t’I rivitalizuar hapësirat e braktisura me rëndësi historike dhe kulturore. Si rezultat, gjithnjë e më e rëndësishme bëhet vetëdijesimi në motivet që e nxisin këtë konceptualizim, ndërsa në të njëjtën kohë, dekonstruktimi i arsyeve që nxit publikun e gjerë të bëhet pjesë e këtij rindërtimi kulturor. Në tërësinë e saj, Hapësia ka qenë bërthama e një lëvizjeje bashkëkohore e cila kërkon të kapërcejë hendekun ndërmjet hapësirave fizike të zakonshme dhe zbehjes së ritualeve muzikore moderne.
Gjatë epokës së Titos, stile të reja muzikore si techno, punk dhe rrjedhat e tjera shfaqen në Evropën e Vjetër, Mbretëria e Bashkuar dhe Amerika, u pranua dhe nxitet nga qeveria për shkak se ajo ishte një sinjal i modernizimit.
Tani për tani, muzika techno e Kosovës është një nga tingujt më të njohur në botë dhe ne do të përqendrohemi në hapësirat e promovuara nga ky lloj kulture. Muzika Techno merr emrin e saj nga libri “Vala e tretë” e sociologjisë Alvin Toffler që emëron “Rebelët e Techno” për banorët bashkëkohorë të përcaktuar nga decentralizimi, demaskimi dhe personifikimi. Rebelët e Techno-s e kuptonin hapësirën jo përmes modeleve të dizajnit – siç janë masat e Modulorit apo ato racionaliste; Ato udhëhiqen nga efektet dhe ndjesitë.
TECHNO REBEL BODIES është një punëtori 5-ditore e udhëhequr nga ‘Arquitectura Subalterna’- ku do të hulumtohet në mënyrë teorike dhe praktike hapësira e Rilindjes nëpërmjet dy ndërtimeve: një’ CARTOGRAPHY ‘për zbulimin e estetikës së kundër-kulturës së Techno-s, dhe tjetra’ REBEL CONSTRUCTION ‘, për të ndjer efektet e Spektivitetit të Rebelëve Techno.
Si përshtatet hapësira në një festë? // Cilat lloje të dritave përdoren? // Si ndjehen shqisat specifike nga vëllimit I lartë i muzikës? // Si ndikon ngjyra dhe errësira në trupin tuaj? // Çfarë estetika janë të lidhura me muzikën techno? // Si janë rrobat që përputhen me këtë estetikë? // Si mund të kuptohet hapësirë përmes efekteve të tyre?
Ne do të analizojmë arkitekturat e rebelëve të techno-s.
Arkitekturat të përcaktuara nga organet që veprojnë në hapësirë.
Gjithë të interesuarit dërgoni cv-n dhe detajet tuaj deri me datën 30 qërshor në media@prishtinaarchitectureweek.com duke cekur “techno rebel bodies” ne emailin tuaj.
We are going to analyse techno rebels’ architectures!
Architectures defined by bodies that act in space!
To apply for the workshop send your cv with contact details before the 28th of June to media@prishtinaarchitectureweek.com noting “techno rebel bodies” in the emails subject.
TECHNO REBEL BODIES
New aesthetics, new identities, new futures for Kosovo Architecture
Directed by Arquitectura Subalterna
Tutors: Víctor Cano Ciborro, José Javier Cullen, José de Andrés, Ana Sabugo
The Prishtina most emblematic building is probably the ‘Rilindja Tower’. It was constructed in 1979 by the Macedonian brutalist architect Georgi Konstantinovski –disciple of Paul Rudolph-. This building has a very interesting rooftop. If you look at this, maybe you can see how the Ville Saboye is there. Ville Saboye was built by Le Corbusier in 1929. Gaze at it. Look at the horizontal windows!!! Did you get it? There, in the top, the International Style is guiding the building. In 2005 Rilindja was revamped and its façade turned on in a shiny surface that tries to eradicate the weight of a brutalist building, following the pathway created by Mies Van der Rohe and the more Rationalist branch of the Modern Movement.
This narrative about Rilindja building is a short story about how international and foreign styles took the power in Kosovo, but Kosovo identity does not appear in this building, in the icon of Prishtina. So, it is time to think, understand and built the aesthetic of the country.
How is the space understood by Kosovan? What is the aesthetics of Kosovo?
To try to answer these questions, we have to realise Kosovo is the country with the youngest population of Europe. In consequence, the spatial dynamics that will lead Kosovo as a country in the next years should be focused on new, fresh and powerful narratives.
Rilindja Tower is situated over Rilindja space, an inhabited basement where other kinds of spatial dynamics are developing. There, will focus on ‘Rilindja-Warehouse-Hapesira’, a place with an old-factory aesthetic, where from time to time a techno party takes place. This is a very important fact because the participants in that event are the young Prishtina people that have to lead the country in the next decades, we have to analyse their ideas, interests, aesthetics and spatial practices.
During Tito era, new music styles such as techno, punk and other emerging streams in the Old Europe, United Kingdom, and America, were accepted and fostered by the government because they were a signal of modernization.
Right now, Kosovo techno music is one of the most recognised sounds in the world and we are going to focus in the spatialities promoted by this kind of culture. Techno music is named after the book “The third wave” of the sociologist Alvin Toffler that name ‘Techno rebels’ to the contemporary inhabitants defined by: decentralization, demassification and personification. Techno rebels didn’t understand the space through design patterns –like Modulor´s rationalistic measures-; they are guided by emotions, affects and sensations.
In this context, throughout a 5-day workshop, we are going to explore in a theoretical and practical way this situation through two constructions: one individual ‘CARTOGRAPHY’ for unveiling this movement, and one ‘REBEL CONSTRUCTION’, to feel -in your own body- the effects of the Techno Rebels Spatiality.
How is the space in a rave party? // What kinds of lights are used that work like if you were blinking? // How do specific senses get stunned because of high music volume? // How do the colour and the darkness affect to your body? // What aesthetics are linked to techno music? // How are the clothes that match with this aesthetic? // How could space be understood through their effects?
TECHNO REBEL BODIES is a 5-day workshop -directed by ‘Arquitectura Subalterna’- where will be explored in a theoretical and practical way the Rilindja space through two constructions: one ‘CARTOGRAPHY’ for unveiling aesthetics of Techno´s counterculture, and one ‘REBEL CONSTRUCTION’, to feel -in your own body- the effects of the Techno Rebels Spatiality.
How is the space in a rave party? // What kinds of lights are used that work like if you were blinking? // How do specific senses get stunned because of high music volume? // How do the colour and the darkness affect to your body? // What aesthetics are linked to techno music? // How are the clothes that match with this aesthetic? // How could space be understood through their effects?
Guys! We are going to analyse techno rebels’ architectures! Architectures defined by bodies that act in space!
It is time to feel space!
Tehno Rebel Bodies
Estetikë e re, identitete të reja, e ardhme e re për Arkitekturën e Kosovës
Një ndër ndërtesave më emblematike të Prishtinës është “Kulla e Rilindjes”. Ajo u ndërtua në vitin 1979 nga arkitekti brutalist maqedonas Georgi Konstantinovski, nxënës I Paul Rudolph-it. Kjo ndërtesë ka një çati shumë interesante. Në këtë struktur haptas mund të vërehet plani i Ville Saboye. Ville Saboye u ndërtua nga Le Corbusier në vitin 1929. Shikoni përsër. Shikoni dritaret horizontale!! Aty, në krye, Stili Ndërkombëtar po udhëheq ndërtesën. Në 2005 Rilidnja u rimodelua dhe fasada e saj u kthye në një sipërfaqe me shkëlqim që përpiqet të zhdukë peshën e një ndërtese brutaliste, duke ndjekur shtegun e krijuar nga Mies Van der Rohe dhe degën më racionale të Lëvizjes Moderne.
Ky tregim rreth ndërtimit të Rilindjes është një tregim i shkurtër rreth asaj se si stilet ndërkombëtare dhe të huaja morën pushtetin në Kosovë, duke e larguar tërësisht identitetin e Kosovës nga ikona e Prishtinës. Pra, është koha për të menduar, kuptuar dhe ndërtuar estetikën e këtij vendi.
Si është kuptuar hapësira nga kosovari? Cila është estetika e Kosovës?
Që të përpiqemi t’u përgjigjemi këtyre pyetjeve, duhet ta kuptojmë se Kosova është vendi me popullsinë më të re të Evropës. Si pasojë, dinamika hapësinore që do ta udhëheqë Kosovën si vend në vitet e ardhshme duhet të fokusohet në rrëfime të reja, të freskëta dhe të fuqishme.
Kthehemi në ndërtesën e Rilindjes. Afër sallës së hyrjes – duhet të dimë nëse kjo është shtëpia e vjetër e shtypit apo ku është gjendja e saj e saktë – ekziston një hapësirë ku zhvillohen edhe lloje të tjera të dinamikës hapësinore. Emri i saj është “Rilindja-Magazina-Hapësira”, një vend me një estetikë të vjetër fabrike, ku herë pas here ndodhin ngjarje të muzikës techno. Ky është një fakt shumë i rëndësishëm sepse pjesëmarrësit në atë ngjarje janë të rinjtë e Prishtinës që duhet të udhëheqin vendin në dekadat e ardhshme, ne duhet të analizojmë idetë, interesat, estetikën dhe praktikat e tyre hapësinore.
Gjatë epokës së Titos, stile të reja muzikore si techno, punk dhe rrjedhat e tjera shfaqen në Evropën e Vjetër, Mbretëria e Bashkuar dhe Amerika, u pranua dhe nxitet nga qeveria për shkak se ajo ishte një sinjal i modernizimit.
Tani për tani, muzika techno e Kosovës është një nga tingujt më të njohur në botë dhe ne do të përqendrohemi në hapësirat e promovuara nga ky lloj kulture. Muzika Techno merr emrin e saj nga libri “Vala e tretë” e sociologjisë Alvin Toffler që emëron “Rebelët e Techno” për banorët bashkëkohorë të përcaktuar nga decentralizimi, demaskimi dhe personifikimi. Rebelët e Techno-s e kuptonin hapësirën jo përmes modeleve të dizajnit – siç janë masat e Modulorit apo ato racionaliste; Ato udhëhiqen nga efektet dhe ndjesitë.
Ne do të analizojmë arkitekturat e rebelëve të techno-s.
Arkitekturat të përcaktuara nga organet që veprojnë në hapësirë.
Few days ago our seminal work on the Conservation and Management of the Kosovo National Library was out and on this occasion we must thank the numerous individuals that have helped us realize this project.
On behalf of myself and the Kosovo Architecture Foundation team, I must thank the Getty Foundation for providing the financial support and guidance necessary to conduct this project. Through their program: “Keeping It Modern” this project was possible. It comes at a critical time for the health of the National Library as there are numerous systems such as the roof, windows, moisture protection and plumbing that are failing. We would also like to thank the “Keeping It Modern” team led by Antoine Wilmering, and his colleagues Cynthia Querio and Candace Wai, as well as, Jodi Chang and Katie Underwood, for their amazing support throughout the implementation of the project. The team must thank the Kosovo Ministry of Culture, Youth and Sports and in particular Veton Firzi, General Secretary of the Ministry for their unwavering support, cooperation and guidance. I must also thank Fisnik Durguti and the Radio Televizioni i Kosoves archive team for their kindness and help in identifying and giving us permission to use old footages of the Library.
A special gratitude goes to Martino Stierli, the Philip Johnson Chief Curator of Architecture and Design at the Museum of Modern Art, for his advise and guidance in KAF’s application for the Grant. As well as to Farrokh Derakhshani, the Director of the Aga Khan Award for Architecture, for his immeasurable support, counsel and mentorship to myself and to the Foundation.
We would also like to thank the managers, librarians and caretakers of the library. In particular Dr. Fazli Gajraku, Director of the Library and Rudina Tahiri, assistant to the Director, for their cooperation and welcoming the team to every corner of the library. Thanks must go also to the caretakers of the Library, technician; Hizri Bekolli, environmental technician; Remzi Demolli, electrician and Valdet Hoti, media technician. It was evident throughout our investigations they take great pride in the library. Without their daily efforts over the past 30 years the building would have suffered greatly. The entire staff assisted us in our efforts to understand the functioning of the building, users, values and condition from the roof to the sub-basement. They were always available. Last but not least we must thank the Library Architect Andrija Mutnjakovic for his unlimited support for the project and for the KAF Team, we are truly grateful that we had the honour to spend time and work together with such a brilliant mind.Our work on the library has attracted attention of decision makers, community leaders, users of the library and university students, local and regional conservation experts, and what made us extremely happy the attention of numerous regional and global media outlets. This emphasised to the local & regional authorities the importance of preserving modern architecture, the work organisations such us KAF have to play as well as the importance of the Getty Foundation’s Keeping It Modern initiative.
This conservation plan is the result of a large and dedicated team of architects and students. For one year from August 2016 the extended KAF team explored, documented and assessed every corner of the library with the intent to discover its vulnerabilities. During the year the KAF team and its collaborators, while producing this document have undertaken a Rapid Condition Assessment report, a workshop with young professionals and students of architecture, a documentary, an exhibition, a specialized tour of the Library, as well as produced the application fiche designating the Library part of the Permanent Protection List of Cultural Monuments in Kosovo.
The extended KAF team included the following individuals:
Bekim Ramku, Architect, KAF Director
Nol Binakaj, Architect, KAF Deputy Director
Andrija Mutnjakovic, Architect of the Library
Rand Eppich, Architecture Documentation Expert
Rudina Voca, KAF Art Historian
Yllka Pacarizi, KAF Architect
Feray Dervis, KAF Architect
Skender Shala, Electrical Engineer
Besart Osmanaj, Water Engineer
Gresë Musliu, Architect
Gentiana Pallaska, Architect
Elmedinë Morina, Architect
Bora Kelmendi, Architect
Vlorjan Pacarizi, Architect
Learta Stavileci, Architect
Driton Begisholli, Architect
Kosovare Sadiku, Architect
Teuta Hasani, Architect
Fulin Dervis, Architect
Anda Batalli, Architect
Fjolla Mulliqi, Architect
Alma Pacarizi, Architect
Arbëri Tasholli, Architect
Qëndrim Begisholli, Architect
Luiza Hoxha, Architect
Filloreta Tafarshiku, Architect
Derya Kaçka, Architect
Sincerely,
Bekim Ramku
& Kosovo Architecture Foundation Team
You+Pea is the architectural design practice of Sandra Youkhana and Luke Caspar Pearson. Sandra works in practice, collaborating with a diverse range of Architects and designers, and has been an Architectural Research Assistant at the Bartlett School of Architecture, University College London. She has taught on both MArch and Urban Design programmes at the Bartlett. Luke is a Lecturer in Architecture at the Bartlett, where he is currently finishing a UCL funded PhD on videogames and architecture. Luke is also the tutor of Bartlett Architecture Unit 4, co-founder of the Drawing Futures conference and curator of the REALMS symposium. Together they run MArch Urban Design Research Cluster 12 at the Bartlett and have taught workshops internationally including at countries such as China and South Korea.
You+Pea see architecture as a creative platform which can draw inspiration from all aspects of popular culture, celebrating the graphic and the immediate. Their research utilises both new and established media of architectural representation to explore contemporary cities and how designers can communicate with new audiences. They make architectural videogames, immersive drawings, public installations, interactive devices, architectural toys and 1:1 experiments.
Current research projects include an in-depth study into Japanese arcade ‘Medal Game’ cabinets and their socio-political situation in relation to Japanese gambling laws as a prototype for new urban forms. Drawings from this project won the 2016 RIBA Eyeline drawing prize, and they have lectured on this work at various institutions including UCL, UCA Canterbury, Greenwich School of Architecture and the University of Strathclyde. You+Pea were previously part of a collaborative team from the Bartlett that built The Universal Tea Machine, a pavilion-scale tea making machine commissioned by the Mayor of London for the London 2012 Olympic Games ‘Little Wonders’ programme. They have also curated architectural events in London including UP-POP, a forum discussing pop culture and architecture held as part of the 2015 London Festival of Architecture.
You+Pea’s other ongoing projects extend from collaborations with other UCL faculties, curators and videogame designers through to private residential schemes. Their work has been exhibited at venues including the Royal Institute of British Architects, Royal Academy, Peckham Levels, Greater London Authority, Anise Gallery and Busan International Ferry Terminal. You+Pea projects and writings have been published internationally including in the RIBA Journal, Architectural Research Quarterly, Blueprint, CLOG, Drawing Futures, Interstices and Future Cities 6.
The lecture will be held on the 7th of September at the Jakova Innovation Center in Gjakova starting from 7.00 PM
AL /
You+Pea është një praktikë e dizajnit arkitektonik e themeluar nga Sandra Youkhana dhe Luke Caspar Pearson. Sandra basjkëpunim të gjërësisht me arkitektë dhe Dizajnerë, gjithashtu ka qenë asistente për hulumtime arkitektonike në Bartlett School of Architecture, University College London. Ajo ka dhënë mësim në programet e MArch dhe Urban Design në Bartlett. Luke është ligjërues për arkitekturë në Bartlett, ku ai është duke përfunduar një doktoratë të financuar nga UCL në video lojërat dhe arkitekturë. Luke është gjithashtu mësues i Bartlett Architecture Unit 4, bashkë-themelues i konferencës Drawing Futures dhe kurator i simpoziumit REALMS. Së bashku ata drejtojnë MArch Urban Design Research Cluster 12 në Bartlett dhe kanë dhënë seminare ndërkombëtare duke përfshirë edhe në vende të tilla si Kina dhe Koreja e Jugut.
You+Pea sheh arkitekturën si një platformë kreative e cila mund të nxjerrë frymëzim nga të gjitha aspektet e kulturës popullore, duke përfshirë grafikën dhe atë të çastit. Hulumtimi i tyre shfrytëzon mediat e reja për përfaqësim arkitektonik për t’i eksploruar qytetet bashkëkohore dhe mundësitë për dizajnerët të komunikojnë me audiencat e reja. Sandra dhe Luke bëjnë video lojëra arkitektonike, vizatime intensive, instalime publike, pajisje interaktive, lodra arkitekturore dhe eksperimente 1: 1.
Ndër projektet e tyre aktuale për hulumtim përfshijnë një studim të thellë në arkadin japoneze ‘Medal Game’ dhe situatën e tyre socio-politike në lidhje me ligjet e lojërave të fatit në Japoni, si një prototip për forma të reja urbane. Vizatimet nga ky projekt fituan çmimin e vizatimit të 2016 RIBA Eyeline. You+Pea kanë ligjeruar në lidhje me këtë punë në institucione të ndryshme duke përfshirë UCL, UCA Canterbury, Greenwich School of Architecture dhe University of Strathclyde. You + Pea më parë kanë qenë pjesë e një ekipi bashkëpunues në Bartlett që ndërtuan The Universal Tea Machine, një aparat çaji në pavion I porositur nga kryetari i bashkisë së Londrës për programin ‘Little Wonders’ të Lojrave Olimpike të Londrës 2012. Ata gjithashtu kanë kuruar ngjarje arkitekturore në Londër, duke përfshirë UP-POP, një forum që diskuton kulturën dhe arkitekturën pop e mbajtur si pjesë e Festivalit të Arkitekturës në Londër të vitit 2015.
Projekte të tjera të You + Pea përfshijnë bashkëpunime me fakultetet e tjera UCL, kuratorët dhe projektuesit e video lojërave deri tek skemat private rezidenciale. Puna e tyre është ekspozuar në hapësira të shumta si Royal Institute of British Architects, Royal Academy, Peckham Levels, Greater London Authority, Anise Gallery dhe Busan International Ferry Terminal. Projektet dhe shkrimet e You + Pea janë botuar ndërkombëtarisht duke përfshirë RIBA Journal, Architectural Research Quarterly, Blueprint, CLOG, Drawing Futures, Interstices dhe Future Cities 6.
www.youandpea.com
Ligjerata do mbahet në hapësirat e Jakova Innovation Center, Gjakove me 7 Shtator nga ora 19.00.
Adrian Lahoud is Dean of the School of Architecture at the Royal College of Art which now for the 4th year in a row is named as the world best Arts & Design school in the world by the QS World University Ranking.
Prior to his current role at RCA, he was Director of the MA at the Centre for Research Architecture Goldsmiths University and a research fellow in the Forensic Architecture ERC project, Studio master in the Projective Cities MPhil in Architecture and Urban Design at the Architectural Association and Director of the MArch Urban Design, Bartlett UCL.
Drawing on nation building projects in the post-colonial period, early cybernetic forms of government, and the mobilisation of climate research by the global south, his PhD titled The Problem of Scale: The City, the Territory, the Planetary sets out a theory of scale drawn from architectural practice in the context of emancipatory struggles.
Recent exhibits include The Shape of the Eclipse at Let’s Talk about the Weather: Art and Ecology in a Time of Crisis Sursock Museum Beirut, Secular Cosmologies in After Belonging Triennial of Architecture Oslo, and Floating Bodies at Forensis: The Architecture of Public Truth Haus der Kulturen der Welt Berlin. He has also contributed to Haus der Kulturen der Welt’s Anthropocene Curriculum and Technosphere projects.
Recent presentations include Fallen Cities at The Arab City: Architecture and Representation Columbia University GSAPP, Scale as a Problem, Architecture as a Trap at Climate Change and the Scale of the Environment Columbia University GSAPP, Floating Bodies at Conflict Shorelines Princeton University, New Imaginaries at The Mediterranean Harvard University, Floating Bodies at Travellers ETH Zurich, and Fallen Cities at Grand Gestures Eikones Basel.
Recent publications include The Mediterranean: A New Imaginary in New Geographies (Harvard University Press), Floating Bodies in Forensis: The Architecture of Public Truth (Sternberg), The Bodele Declaration in Grain, Vapour, Ray: Textures of the Anthropocene (MIT Press), Nomos and Cosmos in Supercommunity (e-flux), Fallen Cities in The Arab City: Architecture and Representation (Columbia University Press), Scale as a Problem, Architecture as a Trap in Climates: Architecture and the Planetary Imaginary (Avery Review Lars Muller) and A Mandala to a Model in Elements for a World: Stone, Water, Wood, Fire, Sky (Sursock Museum).
He is currently working on a project exploring the intersection of architecture, anthropology and semiotics.
AL /
Adrian Lahoud është Dekani i Shkollës së Arkitekturës në Royal College of Arts i cili tash e 4 vite resht emërohet si shkolla më e mire e artit dhe dizajnit në botë nga QS World University Ranking.
Para rolit të tij të tanishëm në RCA, Lahoud ishte Drejtor i MA në Qendrën për Arkitekturë Kërkimore të Goldsmiths University, hulumtues në Projektin ERC të Arkitekturës kërkimore, Udhëheqës në Studion e MPhil të Qyteteve Projektuese në Arkitekturë dhe Dizajn Urban në AA School of Architecture dhe Drejtor i Dizajnit Urban MArch, Bartlett UCL.
Lahoud per temen e doktoratures hulumtoi diskurset kombëtare të periudhës post koloniale dhe format e hershme të qeverisjës kibernetike, si dhe mobilizimin e hulumtimeve klimatike nga Jugu global. Puna e titulluar “The Problem of Scale: The City, the Territory, the Planetary” përcakton një teori nga praktika arkitekturore në kontekstin e përpjekjeve emancipuese.
Ekspozitat e kohëve të fundit përfshijnë: The Shape of the Eclipse në Let’s Talk about the Weather: Art and Ecology in a Time of Crisis Sursock, Muzeu i Bejrutit, Secular Cosmologies nëTrienalen e Arkitekturës në Oslo After Belonging, dhe Floating Bodies në Forensis: Arkitektura e së Drejtës Publike, Haus der Kulturen der Welt Berlin. Gjithashtu ka kontribuar në projektet të kurrikulës së antropocenës dhe teknosferës në Haus der Kulturen der Welt.
Ka bërë prezentime të shumta, duke përfshirë: Fallen Cities at the Arab City: Architecture and Presentation në Columbia University GSAPP; Scale as a Problem, Architecture as a Trap në Climate Change and the Scale of the Environment Columbia University GSAPP, Floating Bodies në Conflict Shorelines Princeton University, New Imaginaries në The Mediterranean Harvard University, Floating Bodies në Travellers ETH Zurich dhe Fallen Cities në Grand Gestures Eikones Basel.
Disa nga publikimet e Adrian Lahoud janë: The Mediterranean: A New Imaginary in New Geographies (Harvard University Press), Floating Bodies in Forensis: The Architecture of Public Truth (Sternberg), The Bodele Declaration in Grain, Vapour, Ray: Textures of the Anthropocene (MIT Press), Nomos and Cosmos in Supercommunity (e-flux), Fallen Cities in the Arab City: Architecture and Representation (Columbia University Press), etj.
Ai aktualisht është duke punuar në një projekt që eksploron kryqëzimin e arkitekturës, antropologjisë dhe semiotikës.
Michael Jakob is Professor in History and Theory of Landscape at hepia (Geneva) and Professor of Comparative Literature (Chair) at Grenoble University. He is a Visiting Professor at BIARCH, Barcelona and has taught in the past at several Swiss, Italian, French, American and Spanish universities. His teaching and research focus on landscape theory, aesthetics, the history of vertigo, contemporary theories of perception and the poetics of architecture. He is the founder and head of COMPAR(A)ISON, an International Journal of Comparative Literature, the chief editor of «di monte in monte», a series of books on mountain culture (Edizioni Tarara’, Verbania), and the head of the Paysages books series with Infolio, the major publishing house of architectural books in Switzerland. He produced several documentary films for TV (on and with Frank Gehry, Linus Pauling, Bruno Bettelheim, etc.) and has a longstanding experience as a radio journalist. He has published recently: Le Paysage, Infolio, Gollion 2008 (in Italian: Il paesaggio, Il Mulino, Bologna 2009 ); Il giardino allo specchio. Percorsi tra pittura, cinema e fotografia, Bollati Boringhieri, Torino 2009 (in French: Le jardin et les arts, Infolio, Gollion 2009; in Spanish: El jardín y la representación, Siruela, Madrid 2010); 100 Paysages, Infolio, Gollion 2011. Jakob received his MA and PhD from Geneva University and his Habilitation (venia legendi) from Bern University.
Srdjan Jovanovic Weiss is an architect and author based in New York. Harvard trained, he is interested in the relationship between art, architecture and society. He was heading research at Herzog & de Meuron and now is the principal of NAO. He is frequent visiting professor at Harvard, Cornell, Penn and Columbia universities. Weiss published three books related to the Balkan region: 1. Almost Architecture (Akademie Solitude, Stuttgart), 2. Socialist Architecture: The Vanishing Act (JRP Ringier, Zuerich) and Socialist Architecture: The Reapearing Act (The Green Box, Berlin). He is a contributing editor to Cabinet magazine. In 2015 he co-curated exhibition Romancing True Power at The New School’s The Aronson’s Gallery as an analysis of dictatoship and design. Srdjan Weiss has a PhD from Goldsmiths University of London on the topic of Architecture of Balkanization. He was also a fellow at Forensic Architecture group at Goldsmiths analyzing NATO and its relationship to the city.
AL /
Srdjan Jovanoviç Weiss është arkitekt dhe autor me bazë në Nju Jork. I trajnuar në Harvard, Weiss është i përqëndruar në marrëdhënien mes artit, arkitekturës dhe shoqërisë. Në të kaluarën Srdjan ishte udhëheqës i hulumtimeve në Herzog & de Meuron dhe tani është drejtor në NAO. Weiss është ligjerues i shpesht në universitetin e Harvardit, Cornell, Penn dhe Columbia. Weiss publikoi tre libra lidhur me rajonin e Ballkanit: 1. Almost Architecture (Akademie Solitude, Stuttgart), 2. Socialist Architecture: The Vanishing Act (JRP Ringier, Zuerich) dhe Socialist Architecture: The Reapearing Act (The Green Box, Berlin). Srdjan është redaktor kontribues në revistën Cabinet dhe në vitin 2015 ka bashkë kuruar ekspozitën Romancing True Power në Galerinë Aronson’s të The New School. Srdjan Weiss ka doktoruar nga Universiteti Goldsmiths i Londrës në temën e Arkitekturës së Ballkanizimit. Ai ishte gjithashtu anëtar i grupit të Arkitekturës Forenzike në Goldsmiths ku analizonte NATO-n dhe marrëdhëniet e organizatës me qytetin.