Which stories from Kosovo would you like to tell? What new, emerging forms could be used for storytelling, or could collectively imagine the future of Prishtina? Where can the citizens of Prishtina reclaim their public space, and more importantly, how could this change the experience of living in the city? Propose a project for Manifesta 14 Prishtina and join the conversation.
Manifesta 14 Prishtina is delighted to launch its Open Call for projects either based in Kosovo or proposed by people from Kosovo.
We invite projects from across culture and society: individual artists, collectives, cultural organisations and institutions, community groups and more. If you have a great idea for a project that you would like included in the Manifesta 14 Prishtina biennial programme – we encourage you to apply!
The projects will be exhibited or integrated into the main Manifesta 14 venues, for example, the Grand Hotel Prishtina, the Brick Factory or the Hivzi Sylejmani library. However, site-specific projects based in Prishtina will also be considered.
We invite you to create a project proposal based around either the Creative Mediator’s concept It matters what worlds world worlds: how to tell stories otherwise, or the urban vision of Prishtina created by CRA-Carlo Ratti Associati.
In January 2022, an International Jury will select a maximum of 15 projects from the submitted proposals. The selected projects will be developed under the curatorial direction of the Creative Mediator, Catherine Nichols.
The fifteen selected projects will benefit from €5,000 of funding from Manifesta 14 Prishtina, as well as logistical, curatorial, communication and marketing support.
For more information on the concept, the selection criteria and how to apply, please follow this link!
The deadline for applications is the 19th of January 2022 – we look forward to reading your proposals.
The Prishtina Public Archipelago study and installation done by the Kosovo Architecture Foundation & OUD+Architecture was featured at the Biennale Sneak Peek. The short video explains more about the work that is being done for the biennale which this year will open its doors to the general public on the 22nd of May, with vernissage on the 20th & 21st of May 2021.
The Prishtina Public Archipelago will be located in Arsenale and is part of the “co-habitats” section of the main exhibition curated by Hashim Sarkis.
For more info go to the sneak peek page of the Biennale.
EN/
Frani O’Toole (b. Chicago) works in communications for an architecture and urban planning firm building social infrastructure near the US-Mexico border. Frani studied Art History and English at Yale University before moving to Ireland on a Fulbright fellowship for her Master’s in Creative Writing. Her work has been published in The Guardian, Hyperallergic, and The Brooklyn Rail. Now in-between writing and architecture, she’s working to see the built environment be defined more by universal design.
About the lecture
“There is nothing wrong with making things people want. It’s just that too little attention is being paid to the things people need. … Support maintenance, not just ‘innovation’” – Sasha Costanza-Chock, Design Justice
This lecture will encourage attendees to imagine new end-users of architecture – situated relationally, and in this case, through daughterhood. In following the placemaking strategies of Frani’s mother, who became disabled shortly after giving birth, this lecture reframes occupancy through durational relationships of care. Accessibility isn’t more work, Dana McGarr says: it’s that the work was incomplete before. How does narrative contribute to completion, telling how a mother with disabilities avoids the many trip hazards that a child introduces into the home — and that being an integral part of the architecture? Avoidance: it structures futures. Architects avoid accidents, damages; acting decisively in response to climate change is to avoid its most disastrous and long-term effects. The lecture ends by returning to imagined end-users, this time focusing on how we center diverse needs, support, and maintenance as a condition of resilience.
AL/
Frani O’Toole (lindur në Çikago) punon në komunikim për një firmë arkitekture dhe urbanistike që ndërton infrastrukturë sociale pranë kufirit SHBA-Meksikë. Frani studioi Histori Arti dhe Anglisht në Yale University para se të transferohej në Irlandë në një bursë Fulbright për masterin e saj në Shkrimin Krijues. Puna e saj është botuar në The Guardian, Hyperallergic dhe The Brooklyn Rail. Tani në mes të shkruarit dhe arkitekturës, ajo është duke punuar që mjedisi i ndërtuar të përcaktohet më shumë nga dizajni universal.
Përmbledhje e ligjëratës
“Nuk ka asgjë të keqe në bërjen e gjërave që njerëzit duan. Vetëm se shumë pak vëmendje po i kushtohet gjërave që njerëzit kanë nevojë.… Mbështetni mirëmbajtjen, jo vetëm ‘inovacionin’ ” – Sasha Costanza -Chock, Design Justice
Kjo ligjeratë do të inkurajojë pjesëmarrësit të imagjinojnë përdoruesit e rinj përfundimtarë të arkitekturës – të vendosur në marrëdhënie, dhe në këtë rast, përmes vajzërisë. Duke ndjekur strategjitë e krijimit të vendeve të nënës së Franit, e cila u bë me aftësi të kufizuara menjëherë pas lindjes, kjo ligjeratë paraqet qëndrimin përmes marrëdhënieve afatgjata të kujdesit. Qasja nuk është më punë, thotë Dana McGarr: është se puna ishte e paplotë më parë. Si kontribuon narracioni në përfundimin, duke treguar se si një nënë me aftësi të kufizuara shmang rreziqet e shumta të udhëtimit që një fëmijë fut në shtëpi – dhe që është pjesë përbërëse e arkitekturës? Shmangia: ajo strukturon të ardhmen. Arkitektët shmangin aksidentet, dëmtimet; duke vepruar me vendosmëri në përgjigje të ndryshimeve klimatike është shmangia e efekteve më katastrofike dhe afatgjata të tij. Ligjërata përfundon duke u kthyer tek përdoruesit përfundimtarë të imagjinuar, këtë herë duke u fokusuar në atë se si i përqendrojmë nevojat, mbështetjen dhe mirëmbajtjen e larmishme si kusht i resiliences.
EN/
Suhair Khan
Head of Strategic Projects Google
Based in London, Suhair works on Strategy development at Google. She is also the founder of the Open/Ended Design platform.
Over the last decade at Google she has led innovative projects merging technology, culture and design. She has been involved in the development of Google’s self-driving car (now known as Waymo), a new sustainability platform for the global fashion industry, and launched numerous successful global projects with artists and cultural institutions at Google Arts & Culture.
Her work has spanned Asia, the U.S., Europe and Africa, and she has been based out of multiple international locations during her career.
Suhair is Chair of the Board of Trustees for Studio Wayne McGregor, on the external affairs committee for the Design Museum in London. Suhair also sits on the inaugural Art Program advisory board for SXSW, and is a regular member of juries in design, art, and technology, including the international jury for the 2021 London Design Biennale. She has given keynote talks at events internationally including SXSW, the Creative Industries Federation, and the Edinburgh Culture Summit. She has been a long-time columnist for Condé Nast Traveler, Architectural Digest and Vogue India.
Since graduating from Harvard and Cornell, Suhair has lectured at the Architectural Association and Central Saint Martins in London. Suhair’s teaching is situated at the intersection of design and technology, bringing a critical perspective to digital tools.
AL/
Suhair Khan
Udhëheqëse e Projekteve Strategjike në Google
Me seli në Londër, Suhair punon në zhvillimin e Strategjive në Google. Ajo është gjithashtu themeluese e platformës Open/Ended Design.
Gjatë dekadës së fundit në Google ajo ka udhëhequr projekte novatore në teknologjinë, kulturë dhe dizajn. Ajo ishte pjesë e zhvillimit të makinës vetëngasëse të Google (tani e njohur si Waymo), një platformë e re e qëndrueshmërisë për industrinë globale të modës, dhe nisi projekte të shumta të suksesshme globale me artistë dhe institucione kulturore në Google Arts & Culture.
Puna e saj përfshinë projekte në Azi, SHBA, Evropë dhe Afrikë, dhe ka punuar në vende të shumta në mbarë botën gjatë karrierës së saj.
Suhair është Kryetare e bordit udhëheqës të Studio Wayne McGregor, në komitetin e punëve të jashtme për Muzeun e Dizajnit në Londër. Suhair është gjithashtu pjesë e bordit këshillues të Programit të Artit pran SXSW, dhe është anëtar i rregullt i jurive në dizajn, art dhe teknologji, përfshirë jurinë ndërkombëtare për Bienalen e Dizajnit në Londër 2021. Ajo ka mbajtur ligjerata në ngjarje ndërkombëtare, përfshirë SXSW, Creative Industries Federation dhe Edinburgh Culture Summit. Ajo gjithashtu ka qenë një kolumniste për një kohë të gjatë në Condé Nast Traveller, Architectural Digest dhe Vogue India.
Që kur u diplomua në Harvard dhe Cornell, Suhair ka ligjëruar në Architectural Association dhe Central Saint Martins në Londër. Mësimi i Suhair ndodhet në kryqëzimin e dizajnit dhe teknologjisë, duke sjellë një perspektivë kritike mbi mjetet dixhitale.
EN/
Alison Brooks B.E.S. B.Arch RIBA FRSA RDI
Alison Brooks is one of the UK’s most inventive and internationally acclaimed architects. Born and educated in Canada, she moved to London in 1988. She is the only UK architect to have received all three of the profession’s most prestigious architectural awards: the RIBA Stirling Prize, the Manser Medal and the Stephen Lawrence Prize.
Alison Brooks’ architectural approach springs from invested research so that her design solutions emerge as both unique and relevant to the constituencies they serve. This is beautifully exemplified by her recently completed Cohen Quadrangle at Exeter College, Oxford. The first Oxford College to be designed by a female architect, this building demonstrates the conceptual rigour, sculptural quality and ingenious detailing that is her practice trademark.
Alison has become a public voice for the profession advocating the role of women in architecture, the resurgence of building craft and the value of timber as a low carbon building technology. Named in 2012 by Debrett’s as one of ‘Britain’s 500 Most Influential’, she was subsequently awarded 2013 AJ Woman Architect of the Year in recognition of her work in housing, regeneration and education. In 2017 Alison was appointed Royal Designer for Industry by the Royal Society of Arts and selected as London Mayor’s Design Advocate. Alison was also honoured with the 2017 AJ 100 Contribution to the Profession Award.
She has served CABE / Design Council as National Design Review Panel Chair for over ten years and a Trustee of Open City. She serves on numerous international design competition juries, most recently for the Camden Highline Competition. Alison Brooks has contributed to architectural education for over fifteen years as External Examiner for University of Central London, University of Bath, University of Lincoln and the Architectural Association. In 2018 Alison was appointed as the John T. Dunlop Design.
AL/
Alison Brooks B.E.S. B.Arch RIBA FRSA RDI
Alison Brooks është njëra nga arkitektet më krijuese dhe e mirënjohur ndërkombëtarisht në Mbretërinë e Bashkuar. E lindur dhe e shkolluar në Kanada, ajo u shpërngul në Londër në vitin 1988. Ajo është arkitektja e vetme në Mbretërinë e Bashkuar që ka marrë të tre çmimet më prestigjioze të arkitektuërs: Çmimin RIBA Stirling, Medaljen Manser dhe Çmimin Stephen Lawrence.
Qasja arkitektonike e Alison Brooks buron nga kërkimet e investuara në mënyrë që zgjidhjet e saj të projektimit të dalin si unike dhe të rëndësishme për zonat që u shërbejnë. Kjo ilustrohet bukur nga projekti i perfunduar se fundmi Cohen Quadrangle në Exeter College, Oxford. Si kolegji i parë i Oksfordit i projektuar nga një arkitekte femër, ndërtesa demonstron ashpërsinë konceptuale, cilësinë skulpturore dhe detajet gjeniale që është shenjë dalluese e praktikës së saj.
Alison është bërë një zë publik për profesionin që mbron rolin e grave në arkitekturë, ringjalljen e zanateve të ndërtimit dhe vlerën e drurit si një teknologji e ndërtimit të karbonit të ulët. E emëruar në vitin 2012 nga Debrett si një nga ‘500 Britanikët më me ndikim’ në Britani, asaj më pas iu dha çmimi 2013 AJ Arkitektja Femër e Vitit si mirënjohje për punën e saj në banim, rigjenerim dhe arsim. Në 2017 Alison u emërua si Dizajnere Mbretërore për Industrinë nga Shoqëria Mbretërore e Arteve dhe u zgjodh si Avokate i Dizajnit e Kryetarit të Londrës. Alison gjithashtu u nderua me 2017 AJ 100 Contribution to the Profession Award.
Ajo ka shërbyer në CABE / Design Council si Kryetare e Panelit Kombëtar të Vlerësimit të Dizajneve për më shumë se dhjetë vjet si dhe Trustee e Open City. Ajo shërben në juritë e shumta në konkurset ndërkombëtare të dizajnit, së fundmi për Konkursin Camden Highline. Alison Brooks ka kontribuar në edukim për mbi pesëmbëdhjetë vjet si Ekzaminues i Jashtëm për universitetin “University of Central London” , “University of Bath”, “University of Lincoln” si dhe në “Architectural Association”. Në vitin 2018 Alison u emërua si John T. Dunlop Design.
EN/
Alex Auris (he/him) is a Peruvian architect and researcher based in Brussels since 2018. In 2015 he received his bachelor’s degree at Catholic University of Peru (PUCP), and he completed his master’s degree in architecture at KU Leuven, Belgium in 2020. His academic background is complemented by practical experiences in Denmark, Japan, and Cambodia. His research objectives have an intersectional approach, while his interests are the relations between social movements, performance, and space. He has developed restoration and museography projects in Lima and he currently works as an independent architect in Brussels. His work deals with the preexistence and heritage, such as his ongoing research on archeological sites in Peru and its relationship with the contemporary city, the museography for the Pinacoteca Municipal Ignacio Merino in Lima, and Symbiosis coworking space. He has presented his work in the Institute of Andean studies in Berkeley, California, in the summer architecture festival Urban in Brussels and since 2020 he is Future Architecture fellow with the project Queer Commons.
About the Lecture / Queer Commons
What do queer people share and how is this related to space? The project Queer commons explores the emotions, experiences, and spaces that queer people share. This research deals with queerness within the built environment, it goes beyond the analysis of physical space and includes shared emotions and processes to find the common grounds that can build the sense of community amongst queer people. Through a division on three spheres, which are three levels of relation between a person and their environment, we approximate the public, private and the imagined space in order to see the city through the queer perspective. This methodology has been tested in Berlin and in the author’s life experience, and it aims to become a tool to rewrite the histories of the cities we inhabit.
AL/
Alex Auris është arkitekt peruan dhe hulumtues me seli në Bruksel që nga viti 2018. Në vitin 2015 ai mori diplomën e tij bachelor në Catholic University of Peru (PUCP), dhe përfundoi studimet master në arkitekturë në KU Leuven, Belgjikë në vitin 2020 Prejardhja e tij akademike plotësohet nga përvoja praktike në Danimarkë, Japoni dhe Kamboxhi. Objektivat e tij hulumtuese kanë një qasje kryqëzuese, ndërsa interesat e tij janë marrëdhëniet midis lëvizjeve shoqërore, performancës dhe hapësirës. Ai ka zhvilluar projekte restaurimi dhe muzeografie në Lima dhe aktualisht punon si arkitekt i pavarur në Bruksel. Puna e tij merret me paraekzistencën dhe trashëgiminë, të tilla si kërkimet e tij të vazhdueshme në vendet arkeologjike në Peru dhe marrëdhëniet e tij me qytetin bashkëkohor, muzeografinë për Pinacoteca Municipal Ignacio Merino në Lima, dhe hapësirën e bashkëpunimit Symbiosis. Ai ka prezantuar punën e tij në Institutin e Studimeve Andean në Berkeley, California, në festivalin e arkitekturës verore Urban in Brussels dhe që nga viti 2020 ai është anëtar i Future Architecture Fellow me projektin ‘Queer Commons’.
Rreth Ligjerates / Queer Commons
Çfarë ndajnë njerëzit ‘queer’ dhe si lidhet kjo me hapësirën? Projekti ‘Queer commons’ eksploron emocionet, përvojat dhe hapësirat që njerëzit queer ndajnë. Ky hulumtim merret me çuditshmërinë brenda mjedisit të ndërtuar, ai shkon përtej analizës së hapësirës fizike dhe përfshin emocione dhe procese të përbashkëta për të gjetur bazat e përbashkëta që mund të ndërtojnë ndjenjën e bashkësisë mes njerëzve queer. Përmes një ndarjeje në tre sfera, të cilat janë tre nivele të marrëdhënies midis një personi dhe mjedisit të tij, ne përafrojmë hapësirën publike, private dhe të imagjinuar në mënyrë që të shohim qytetin përmes perspektivës së çuditshme. Kjo metodologji është testuar në Berlin dhe në përvojën e jetës së autorit, dhe synon të bëhet një mjet për të rishkruar historitë e qyteteve ku ne banojmë.
EN/
Asif Khan is a research and development led architecture studio who design buildings, landscapes, exhibitions and installations, among other things. Khan’s practice explores how material and social innovations can fundamentally alter the way people experience and shape their environment, realised through rigorously detailed and delivered outputs. His studio is based in East London, formed in 2007.
Khan is currently working on the new Museum of London at West Smithfield, Tselinny Centre of Contemporary Culture in Almaty and the Dubai Expo 2020 public realm. Recently he designed the award winning UK Pavilion at Astana Expo 2017 and the Hyundai Pavilion at the Pyeongchang 2018 Winter Olympics.
Notable previous projects include the ‘MegaFaces’ pavilion at the Sochi 2014 Winter Olympics which won the Cannes Lion Grand Prix for Innovation, the Coca-Cola Beatbox at London 2012 Olympics, a finalist entry in the international competition for the new Guggenheim Museum Helsinki from 1700 anonymous designs, and a Summer pavilion for the Serpentine Gallery in Summer 2016.
Khan lectures globally on his work and sits on the Board of Trustees for the Design Museum. He was awarded an MBE for services to Architecture in 2017 and the studio were named ‘Architects of the Year’ by the German Design Council in 2018.
AL/
Asif Khan është një studio arkitekture e udhëhequr nga kërkimi dhe zhvillimi, e cila ndër të tjera projekton ndërtesa, peizazhe, ekspozita dhe instalime. Praktika e Khan eksploron sesi inovacionet materiale dhe shoqërore mund të ndryshojnë rrënjësisht mënyrën se si njerëzit përjetojnë dhe formojnë mjedisin e tyre, të realizuar përmes rezultateve të detajuara dhe të dhëna në mënyrë rigoroze. Studio e tij e krijuar në 2007 është e vendosur në Londrën Lindore.
Khan aktualisht është duke punuar në Muzeun e ri të Londrës në West Smithfield, Qendrën Tselinny të Kulturës Bashkëkohore në Almaty dhe sferën publike të Dubai Expo 2020. Kohët e fundit ai ka projektuar Pavilionin fitues të çmimit të Mbretërisë së Bashkuar në Astana Expo 2017 dhe Pavijonin Hyundai në Olimpiadën Dimërore Pyeongchang 2018.
Projektet e mëparshme të dalluar përfshijnë pavijonin ‘MegaFaces’ në Lojërat Olimpike Dimërore Soçi 2014 i cili fitoi Çmimin e Madh të Luanit në Kanë për Inovacion, Coca-Cola Beatbox në Olimpiadën Londër 2012, ishte finalist në konkursin ndërkombëtar për Muzeun e ri Guggenheim Helsinki nga 1700 aplikime anonime, si dhe pavionin veror për Galerinë Serpentine në verën e 2016.
Khan ligjëron globalisht mbi punën e tij dhe është pjesë e Bordit Mbikqyrës të Muzeut të Dizajnit. Atij iu dha një MBE për shërbimet ndaj Arkitekturës në vitin 2017 dhe studioja u emërua ‘Arkitektët e Vitit’ nga Këshilli Gjerman i Dizajnit në 2018.
EN/
LOCAL is an architecture and urbanism studio taking part into the adaptation of our lifestyle, our working and natural environment for a resilient future. LOCAL is currently working on innovative urban strategy questioning the place of Health in cities focusing on social empowerment. LOCAL is based in Bergen, Bruxelles and Paris, founded by Matthieu Boustany, Benoist Desfonds, Gilles Guyot, Elida Mosquera & Jerome Picard. They are a Norwegian Wildcard-NAL since January 2020. They want to imagine a future where we live together in meaningful communities and inspiring environment.
With extensive experience working with leading international offices, Elida has a strong transversal expertise from concept design through construction phase of complex international projects. Jerome moves freely between the disciplines and scales of architecture with a dual degree in spatial design from Ecole Boulle in Paris, and urbanism from the AA in London.
They are currently leading the master studio Grey Matter Vestlandet questioning the role of Health along the West-coast of Norway, researching on forms of aging in place with ARQUIA & Pratt University and are exhibiting their work on urban aging at the International Seoul Biennale of Architecture 2021.
About the Lecture /
A simple observation of two trends can prove mutually beneficial if envisaged together to unlock new social and urban potentialities. On one hand we are growing older faster than ever, most of the time in places that are un-adapted, isolated. We are also healthier and active longer than ever. On the other hand, smaller cities in Europe have undergone stagnation and decline. The process of globa shrinkage particularly affects cities that are not or no longer able to “hook up” to the networks of modern global capitalism.
Grey Matter contradicts the common place that activity and productivity belong solely to the youth and criticizes the segregation of seniors that consigns them to isolation, passivity and dependence and claims that a productive city can also be inclusive to provide safety and freedom in an intergenerational urban context.
There is an opportunity to revitalize existing urban structures by placing seniors at the heart of our urban life harnessing the total ecology of Health in cities to create new durable social and economical bonds.
AL/
LOCAL është studio arkitekture dhe urbanizmi që merret me përshtatjen e stilit tonë të jetesës, mjedisit të punës dhe natyrës për një të ardhme qendrueshme. LOCAL aktualisht eshte duke punuar ne strategji inovative urbane duke shqyrtuar vendin e Shëndetit në qytete duke u fokusuar nëfuqizimin social. LOCAL është e bazuar në Bergen, Bruksel dhe Paris, themeluar nga Matthieu Boustany, Benoist Desfonds, Gilles Guyot, Elida Mosquera dhe Jerome Picard. Që nga janari i vitit 2020 ata janë anëtarë të Wildcard-NAL.
Ata duan të imagjinojnë një të ardhme ku jetojmë së bashku në komunitete kuptimplota dhe mjedise frymëzuese. Me një përvojë të gjerë duke punuar me zyret kryesore internacionale, Elida ka një ekspertizë të fortë që nga konceptimi i dizajnit deri ne fazën e ndërtimit të projekteve komplekse ndërkombëtare. Jerome lëviz lirshëm midis disiplinave dhe shkallëve të arkitekturës me diplomë të dyfishtë ne dizajnin hapësinor nga Ecole Boulle ne Paris, dhe urbanizëm nga AA në Londër.
Aktualisht ata udhëheqin studion master Grey Matter Vestlandet duke shqyrtuar rolin e Shëndetit përgjatë bregdetit perëndimor tëNorvegjisë, duke hulumtuar mbi format e plakjes në vend me ARQUIA & Pratt University dhe janë duke ekspozuar punën e tyre mbi plakjen urbane në Bienalen Ndërkombëtare të Arkitekturës në Seuul 2021.
Rreth Ligjerates /
Një vëzhgim i thjeshtë i dy tendencave mund të jetë reciprokisht i dobishëm nëse parashikohet së bashku për të zhbllokuar potencialet e reja shoqërore dhe urbane. Nga njëra anë ne po rritemi më shpejt se kurrë, shumicën e kohës në vende të papërshtatshme, të izoluara. Gjithashtu jemi më të shëndetshëm dhe aktivë më shumë se kurrë. Nga ana tjetër, qytetet më të vogla në Evropë kanë pësuar stagnim dhe rënie. Procesi i tkurrjes globale prek veçanërisht qytetet që nuk janë ose nuk janë më në gjendje të “lidhen” me rrjetet e kapitalizmit modern global.
‘Gray Matter’ kundërshton vendin e përbashkët që aktiviteti dhe produktiviteti i përkasin vetëm të rinjve dhe kritikon ndarjen e të moshuarve që i çon ata në izolim, pasivitet dhe varësi dhe pohon se një qytet produktiv gjithashtu mund të jetë gjithëpërfshirës për të siguruar siguri dhe liri në një kontekst urban ndërgjenerativ.
Ekziston një mundësi për të ringjallur strukturat ekzistuese urbane duke i vendosur të moshuarit në qendër të jetës sonë urbane duke shfrytëzuar ekologjinë e përgjithshme të Shëndetit në qytete për të krijuar lidhje të reja të qëndrueshme shoqërore dhe ekonomike.
EN/
An artist and transmedia filmmaker of Ecuadorian and Chinese descent, Marisa Morán Jahn’s works redistribute power, “exemplifying the possibilities of art as social practice” (ArtForum). Codesigned with immigrants and working families, Jahn’s key projects include Bibliobandido (a story-eating bandit), Video Slink Uganda (experimental films slipped or “slinked” into bootleg cinemas), and CareForce, a project that amplifies the voices of America’s fastest growing workforce, caregivers, through two mobile studios (NannyVan, CareForce One), an app for domestic workers named by CNN as “one of 5 apps to change the world,” and a PBS/ITVS film series. Jahn’s works have been presented at Obama’s White House, The United Nations, Museum of Modern Art, Tribeca Film Festival, and The New Museum. Her work has been reviewed in The New York Times, BBC, Hyperallergic, and more. She is an Associate Director of the Interdisciplinary Design program at The New School. She has also taught at Columbia University, and across departments at her alma mater, MIT, where she is a Visiting Artist. Jahn is a 2021-2022 Sundance Institute Interdisciplinary Program Fellow.
Most recently, Jahn and Segal have collaborated on “Open Collectives,” a station at the 17th Venice Biennale of Architecture. Jahn and Segal, with developer Ernst Valery, are co-founding Carehaus, the U.S.’ first care-based co-housing building whose first site opens in Baltimore in 2023.
About the Lecture /
In this lecture Marisa Morán Jahn and Rafi Segal explore the power of art and architecture to build new narratives and re-imagine urban space. Traversing sculpture, film, installation, and architecture, Segal and Jahn’s individual work and collaboration creates forms and spaces for emerging collective identities, communal self-determination, and a pluralist economy.
AL/
Artiste dhe regjisore filmash me origjinë ekuadoriane dhe kineze, veprat e Marisa Morán Jahn rishpërndajnë fuqinë, “duke ilustruar mundësitë e artit si praktikë shoqërore” (ArtForum). I koduar me emigrantët dhe familjet që punojnë, projektet kryesore të Jahn përfshijnë Bibliobandido, Video Slink Uganda (filmat eksperimentalë që rrëshqitën ose “u hodhën” në kinema bootleg), dhe CareForce, një projekt që përforcon zërat e fuqisë punëtore në rritje më të shpejtë të Amerikës , kujdestarët, përmes dy studiove mobile (NannyVan, CareForce One), një aplikacion për punonjësit vendas të quajtur nga CNN si “një nga 5 aplikacionet për të ndryshuar botën”, dhe një seri filmash PBS/ITVS. Punimet e Jahn janë prezantuar në White House, The United Nations, Museum of Modern Art, Tribeca Film Festival, dhe The New Museum. Puna e saj është rishikuar në The New York Times, BBC, Hyperallergic, dhe të tjera. Ajo është Drejtore e Asociuar e programit të Dizajnit Ndërdisiplinor në The New School. Ajo gjithashtu ka dhënë mësim në Columbia University, dhe në departamente në MIT, ku edhe është Artiste Vizituese. Jahn është një anëtare e programit ‘2021-2022 Sundance Institute Interdisciplinary Program Fellow’.
Kohën e fundit Jahn dhe Segal kanë bashkpunuar në “Open Collectives” instalacion ky pjesë e ekspozitës së Arkitekturës në Bienalën e 17-të të Venecias. Jahn dhe Segal së bashku me ndërtuesin Ernst Valery janë bashkthemelues të Carehous, objektit të parë i bashkëpronësisë dhe “bashkë kujdesit” në Shtetet e Bashkuara, objekt ky i cili pritet të hapet në Baltimore në vitin 2023.
Rreth Ligjeratës /
Në këtë ligjëratë Marisa Morán Jahn dhe Rafi Segal eksplorojnë fuqinë e artit dhe arkitekturës për të ndërtuar rrëfime të reja dhe për të ri-imagjinuar hapësirën urbane. Duke përshkuar skulpturën, filmin, instalacionin dhe arkitekturën, puna dhe bashkëpunimi individual i Segal dhe Jahn krijon forma dhe hapësira për identitetet kolektive në zhvillim, vetëvendosjen e përbashkët dhe një ekonomi pluraliste.
