EN/
Rosa Rogina is an architect, researcher and curator currently working as a Programme Director at London Festival of Architecture, leading on curation and delivery of the festival’s annual programme. Since 2017, she also runs a design studio at the University of East London. She has previously worked for some of the world’s leading architectural practices including MVRDV, Grimshaw Architects and Farshid Moussavi Architecture. Rosa has co-curated the Montenegrin Pavilion at the 2018 Venice Biennale and has been curator in residence at Vienna Design Week 2020.
Rosa obtained her MA degree in architecture at the Royal College of Art. She also holds MA in Research Architecture from Goldsmiths, University of London where she has investigated how can we employ architectural theory and practice as means of engaging with global matters of concern. Rosa is a 2021 Future Architecture selected creative.
About the Lecture /
All Rosa’s work shares the fundamental premise that architecture is a public concern, with the specific aim of increasing public awareness about the role of architecture in contemporary society. If an architectural project is to be understood as a fabric of relations between places, people, institutions and the state, how can its agency be expanded beyond design; to deploy strategies, foster public debate, empower and mobilise people and, finally, negotiate change? Through this lecture, Rosa will present a selection of her practice-based, research-led and curatorial work exploring new relevant formats, frameworks for collaboration and wider engagement of architecture practice with the city and its residents.
AL/
Rosa Rogina është arkitekte, hulumtuese dhe kuratore e cila aktualisht është duke punuar si Drejtore e Programit në Festivalin e Arkitekturës në Londër, duke udhëhequr në kurimin dhe shpërndarjen e programit vjetor të festivalit. Qe nga viti 2017, ajo poashtu drejton një studio dizajni në Universitetin e Londrës Lindore. Më parë ajo ka punuar në disa nga zyret kryesore të arkitekturës në botë duke përfshirë MVRDV, Grimshaw Architects dhe Farshid Moussavi. Rosa ka bashkë-kuruar Pavilionin e Malit të Zi në Bienalen e Venedikut në vitin 2018 dhe ka qenë kuratore në rezidencë në Javën e Dizajnit në Vjenë 2020.
Rosa ka titullin MA në arkitekturë nga Kolegji Mbretëror i Artit. Ajo poashtu mban titullin MA në Arkitekturën Hulumtuese nga Goldsmiths, Universiteti i Londrës ku ajo ka hulumtuar se si mund të përdorim teorinë dhe praktikën arkitektonike si mejte për t’u angazhuar me çështje globale shqetësuese. Rosa është arkitekte e përzgjedhur nga Future Architecture Platform 2021.
Rreth Ligjerates /
E gjithë puna e Rozës ndan premisën themelore që arkitektura është një shqetësim publik, me qëllimin specifik të rrisë ndërgjegjësimin e publikut për rolin e arkitekturës në shoqërinë bashkëkohore. Nëse një projekt arkitektonik do të kuptohet si një strukturë e marrëdhënieve midis vendeve, njerëzve, institucioneve dhe shtetit, si mund të zgjerohet veprimi i tij përtej projektimit; për të vendosur strategji, për të nxitur debatin publik, për të fuqizuar dhe mobilizuar njerëzit dhe, më në fund, për të negociuar ndryshimin? Përmes kësaj ligjerate, Rosa do të paraqesë një përzgjedhje të punës së saj të bazuar në praktikë, të udhëhequr nga hulumtimi dhe kurimi duke eksploruar formate të reja përkatëse, korniza për bashkëpunim dhe angazhim më të gjerë të praktikës arkitektonike me qytetin dhe banorët e tij.
EN/
Materia Prima is a critical research project conceived by Erika Loana and Gabriela Sisniega, Mexican architects who have worked together since 2011.
Materia Prima started from the relationship between the intensive extraction of subsoil matter and the collateral destruction of the territory resulting in what we call architecture. In other words, we look at the landscape transformations that architecture brings about, or what we call “architecture extractivism”.
By visualizing the impact of the extractive industry, its geographic location, and the radical transformations caused by its gigantic mechanical procedures, it also seeks to understand the impact of architecture on the land, the landscape, and the territory.
Over the last year, Materia Prima has conducted more than twenty field visits to different extraction sites in Mexico with the objective of better grasping the nuances of its first approach. Visiting these places allowed us to unfold the word “landscape” into several dimensions.
This project was part of “2021 Creative Exchange: Landscapes of Care” by Future Architecture Platform, selected for “Landscapes of Infrastructure” by Open House Worldwide Festival 2020 and “The Future is now” Digital Architecture Pavilion of the Mexican Design Open 2020.
About the Lecture /
Materia Prima is a critical research project born from the relationship between the intensive extraction of subsoil matter and the collateral destruction of the territory resulting in what we call architecture. In other words, we look at the landscape transformations that architecture brings about, hereafter called “architecture extractivism”.
Over the last year, Materia Prima has conducted more than twenty field visits to different extraction sites in Mexico with the objective of better grasping the nuances of its first approach. Visiting these places allowed us to unfold the word “landscape” into several dimensions, such as (i) ecological landscape, (ii) social landscape, (iii) flows landscape, and (iv) landscapes of care.
We aim to further explore these four dimensions with the information obtained so far, and as the research continues: (i) ecological landscape aims to look at the territory, and the physical and environmental impacts of architecture extractivism, (ii) social landscape will argue the ways in which this affect people, health, living, and labour rights, (iii) flows landscape elaborates over a broader understanding of the impacts rather than a isolated one, due to the massive transportation of materials, and the constant use of huge amounts of water, finally, (iv) landscapes of care invites us to care as much for the places we construct as for the places we extract the needed materials from in order to understand architecture as a change agent.
We think it is fundamental that architecture separates from the old ideas of progress and creative destruction, and instead, includes the multiple dimensions of care in its processes, and recovers its connection with the raw materials, and its obtaining procedures.
Materia Prima includes the observation of the transformed landscape and a reflective approach to its dynamics with the intention of learning from it how to build without destruction taking over. Once we recognize the impact that we achieve as dominant agents on the landscape, we want an architecture that conspires with the landscape of care.
We are currently working on a series of systematic explorations in the Mexican territory, starting with the State of Mexico.
AL/
Materia Prima është një projekt hulumtues kritik i ideuar nga Erika Loana dhe Gabriela Sisniega, arkitekte meksikane të cilat kanë punuar së bashku që nga viti 2011.
Materia Prima filloi nga marrëdhënia midis nxjerrjes intensive të lëndës nëntokësore dhe shkatërrimit kolateral të territorit duke rezultuar në atë që ne e quajmë arkitekturë. Me fjalë të tjera, ne shikojmë transformimet e peizazhit që sjell arkitektura, ose atë që ne e quajmë “ekstraktivizëm i arkitekturës”.
Duke vizualizuar ndikimin e industrisë nxjerrëse, vendndodhjen e saj gjeografike dhe transformimet rrënjësore të shkaktuara nga procedurat e saj gjigande mekanike, gjithashtu kërkon të kuptojë ndikimin e arkitekturës në tokë, peizazh dhe territor.
Gjatë vitit të kaluar, Materia Prima ka kryer më shumë se njëzet vizita në terren në vende të ndryshme nxjerrjeje në Meksikë me objektivin për të kuptuar më mirë nuancat e qasjes së saj të parë. Vizita në këto vende na lejoi të shpalosim fjalën “peizazh” në disa dimensione.
Ky projekt ishte pjesë e “2021 Creative Exchange: Landscapes of Care” nga platforma Future Architecture Platform, e zgjedhur për “Landscapes of Infrastructure” nga Open House Worldwide Festival 2020 dhe “The Future is now” Pavijoni i Arkitekturës Dixhitale në Mexican Design Open 2020.
Rreth Ligjerates /
Materia Prima është një projekt kritik hulumtues i lindur nga marrëdhënia midis nxjerrjes intensive të lëndës nëntokësore dhe shkatërrimit kolateral të territorit që rezulton në atë që ne e quajmë arkitekturë. Me fjalë të tjera, ne shikojmë transformimet e peizazhit që sjell arkitektura, të quajtur më tej “ekstraktivizmi i arkitekturës”.
Gjatë vitit të kaluar, Materia Prima ka kryer më shumë se njëzet vizita në terren në vende të ndryshme nxjerrjeje në Meksikë me objektivin për të kuptuar më mirë nuancat e qasjes së saj të parë. Vizita në këto vende na lejoi të shpalosim fjalën “peizazh” në disa dimensione, të tilla si (i) peizazhi ekologjik, (ii) peizazhi social, (iii) peizazhe në lëvizje (iv) peizazhet e kujdesit.
Ne synojmë të eksplorojmë më tej këto katër dimensione me informacionin e marrë deri më tani, dhe ndërsa kërkimi vazhdon: (i) peizazhi ekologjik synon të shikojë territorin, dhe ndikimet fizike dhe mjedisore të ekstraktivizmit të arkitekturës, (ii) peizazhi social do të argumentojë mënyrat në të cilat kjo ndikon te njerëzit, shëndeti, jetesa dhe të drejtat e punës, (iii) peizazhi i rrjedhës përpunon një kuptim më të gjerë të ndikimeve sesa një kuptim të izoluar, për shkak të transportit masiv të materialeve dhe përdorimit të vazhdueshëm të sasive të mëdha të ujit, së fundi, (iv) peizazhet e kujdesit na fton të kujdesemi për vendet që ndërtojmë po aq shumë sa për vendet nga të cilat nxjerrim materialet e nevojshme për të kuptuar arkitekturën si një faktor ndryshimi.
Ne mendojmë se është thelbësore që arkitektura të ndahet nga idetë e vjetra të përparimit dhe shkatërrimit krijues, dhe në vend të kësaj, të përfshijë dimensionet e shumta të kujdesit në proceset e saj, dhe të rimarrë lidhjen e saj me lëndët e para, dhe procedurat e marrjes së saj.
Materia Prima përfshin vëzhgimin e peizazhit të transformuar dhe një qasje reflektuese ndaj dinamikës së tij me synimin për të mësuar prej tij se si të ndërtohet pa u shkatërruar. Pasi të njohim ndikimin që ne arrijmë si faktor dominues në peizazh, ne duam një arkitekturë që komploton me peizazhin e kujdesit.
Aktualisht ne jemi duke punuar në një seri eksplorimesh sistematike në territorin meksikan, duke filluar me shtetin e Meksikës.
EN/
Rafi Segal is an architect and Associate Professor of Architecture and Urbanism at MIT. His work involves design and research on the architectural, urban and regional scale, currently focused on how emerging notions of collectivity can impact the design of buildings and cities. His current ongoing work includes designs for new communal neighborhoods in Israel, Boston, Rwanda, and the Philippines. Segal directs Future Urban Collectives, a new design-research lab at MIT that explores the relation between digital platforms and physical communities asking how architecture and urbanism can support and scale cohabitation, coproduction, and coexistence. Segal has exhibited his work at venues including Storefront for Art and Architecture; KunstWerk, Berlin; Witte de With, Rotterdam; Venice Biennale of Architecture; Museum of Modern Art; and the Hong Kong/Shenzhen Urbanism Biennale. He holds a PhD from Princeton University and a M.Sc and B.Arch from Technion, Israel Institute of Technology.
Most recently, Jahn and Segal have collaborated on “Open Collectives,” a station at the 17th Venice Biennale of Architecture. Jahn and Segal, with developer Ernst Valery, are co-founding Carehaus, the U.S.’ first care-based co-housing building whose first site opens in Baltimore in 2023.
About the Lecture / Art and Architecture in Dialogue: Re-imagining Public Space
In this lecture Marisa Morán Jahn and Rafi Segal explore the power of art and architecture to build new narratives and re-imagine urban space. Traversing sculpture, film, installation, and architecture, Segal and Jahn’s individual work and collaboration creates forms and spaces for emerging collective identities, communal self-determination, and a pluralist economy.
AL/
Rafi Segal është arkitekt dhe profesor i asociuar i Arkitekturës dhe Urbanizmit në MIT. Puna e tij përfshin hartimin dhe hulumtimin në shkallën arkitektonike, urbane dhe rajonale, të përqendruar aktualisht në atë se si nocionet e reja të kolektivitetit mund të ndikojnë në hartimin e ndërtesave dhe qyteteve. Puna e tij aktuale e vazhdueshme përfshin modele për lagje të reja përbashkëta në Izrael, Boston, Ruanda dhe Filipine. Segal drejton Future Urban Collectives, një laborator i ri hulumtues-dizajnues në MIT që eksploron lidhjen midis platformave dixhitale dhe komuniteteve fizike duke pyetur se si arkitektura dhe urbanizmi mund të mbështesin dhe shkallëzojnë bashkëjetesën, bashkëprodhimin dhe bashkëjetesën. Segal ka ekspozuar punën e tij në vende përfshirë Dyqanin për Art dhe Arkitekturë; KunstWerk, Berlin; Witte de With, Roterdam; Bienaleja e Arkitekturës në Venecia; Muzeu i Artit Modern; dhe Bienalen e Urbanizmit në Hong Kong/Shenzhen. Ai ka një doktoraturë nga Universiteti Princeton dhe një M.Sc dhe B.Arch nga Technion, Instituti i Teknologjisë i Izraelit.
Kohën e fundit Jahn dhe Segal kanë bashkpunuar në “Open Collectives” instalacion ky pjesë e ekspozitës së Arkitekturës në Bienalën e 17-të të Venecias. Jahn dhe Segal së bashku me ndërtuesin Ernst Valery janë bashkthemelues të Carehous, objektit të parë i bashkëpronësisë dhe “bashkë kujdesit” në Shtetet e Bashkuara, objekt ky i cili pritet të hapet në Baltimore në vitin 2023.
Rreth Ligjeratës / Arti dhe Arkitektura në Dialog: Ri-imagjinimi i Hapësirës Publike
Në këtë ligjëratë Marisa Morán Jahn dhe Rafi Segal eksplorojnë fuqinë e artit dhe arkitekturës për të ndërtuar rrëfime të reja dhe për të ri-imagjinuar hapësirën urbane. Duke përshkuar skulpturën, filmin, instalacionin dhe arkitekturën, puna dhe bashkëpunimi individual i Segal dhe Jahn krijon forma dhe hapësira për identitetet kolektive në zhvillim, vetëvendosjen e përbashkët dhe një ekonomi pluraliste.
EN/
Carlos Lanuza (Managua, 1985) holds a Ph.D. in Architecture, and two master’s degrees: the first one in Theory and Practice of Architectural Design by the Escuela Técnica Superior de Arquitectura at the Universidad Politécnica de Cataluña (ETSAB – UPC), and the second one in Interior Design by the Barcelona School of Design and Engineering ELISAVA.
His final Ph.D. dissertation studies a period which covers the last fifteen years of Mies van der Rohe’s both life and career -1954 to 1969-, and the operations that made him capable of responding to different developments and places in an effective way through the architectural project.
He is the local correspondent and contributor in Barcelona to Arquine (Mexico), has translated 100 Buildings (The Now Institute) for Gustavo Gili, and in 2021 won the FINAL_FINAL grant to write a book on new narratives in architecture.
He has worked in several architecture and interior design offices in Barcelona. His main interest lies in how design determines our everyday life, from the largest to the smallest scale.
Carlos is a 2021 Future Architecture Platform selected creative.
About the Lecture / Building narratives. A diary of the common
We are bound, from an early age, to love and be loved in certain ways through boundaries. There are hard and soft limits, some of them are obvious and others are invisible. They are fictions that we agree to, used to control our lives and those of others. Although they are only the reflection of our fears and insecurities, they become the elements that end up articulating our social relationship system, they create languages of affection or rejection.
These reflections aim to create new narratives based on the thorough look at the implications that the built space has in the way we relate to each other, and how our relationships also affect space. To do so, it is necessary to understand that the moral ground on which they are founded must be questioned to comprehend that care transcends all ethic spheres, that we hopelessly seek care, and that this force ends up configuring new landscapes, imaginary or built.
What is the narrative of these fictions? For this I put forward a diary of the common, the ordinary, the vulgar and humdrum. The main objective of this lecture will be to explain how the book Only the lull I Like was thought, not as an architectural theory book, but as a fiction in which reflections about the built space were poured out, and how architectural discourse must be redefined in order to widen its scope to a more ambiguous and open understanding of reality.
AL/
Carlos Lanuza (Managua, 1985) mban titullin Ph.D. në Arkitekturë, dhe dy diploma masteri: e para në Teoria dhe Praktika e Dizajnit Arkitektonik nga ‘Escuela Técnica Superior de Arquitectura” në Universitetin Politécnica de Cataluña (ETSAB – UPC), dhe e dyta në Dizajn të Brendshëm nga Shkolla e Dizajnit dhe Inxhinierisë në Barcelonë ELISAVA.
Disertacioni përfundimtar i doktoratës së tij studion një periudhë e cila mbulon pesëmbëdhjetë vitet e fundit të jetës dhe karrierës së Mies van der Rohe 1954 to 1969-, dhe veprimet të cilat e bënë atë të aftë për t’iu pergjigjur në mënyrë efektive zhvillimeve dhe vendeve të ndryshme përmes projektit arkitektonik.
Ai është korrespondent dhe kontribues lokal në Barcelonë për Arquine (Meksikë), ka përkthyer ‘100 Buildings’ – ‘100 Ndërtesat’ (Instituti Now) për Gustavo Gili, dhe në vitin 2021 fitoi grantin FINAL_FINAL për të shkruar libër mbi rrëfimet e reja në arkitekturë.
Ai ka punuar në disa studio të arkitekturës dhe dizajnit të brendshëm në Barcelonë. Interesimi i tij themelor qëndron në atë se si dizjani përcakton jetën tonë të përditshme, nga shkalla më e madhe në atë më të vogël.
Rreth Ligjerates / Building narratives. A diary of the common
Ne jemi të detyruar, që në moshë të re, të duam dhe të jemi të dashur në forma të caktuara përmes kufijve. Ka kufij të fortë dhe të butë, disa prej tyre janë të dukshëm dhe disa të tjerë janë të padukshëm. Ato janë trillime me të cilat jemi mësuar të kontrollojnë jetën tonë dhe jetën e të tjerëve. Ndonëse janë vetëm reflektim i frikës dhe pasigurive tona, ata shndërrohen në elemente të cilat përfundojnë duke artikuluar sistemin tonë të marrëdhineve shoqërore, krijojnë gjuhe dashurie apo refuzimi.
Këto reflektime mëtojnë të krijojnë rrëfime të reja bazuar në vështrimin e plotë të ndikimeve që ka hapësira e ndërtuar, mënyrën se si lidhemi me njëri tjetrin, dhe poashtu se si marrëdhëniet tona ndikojnë gjithashtu në hapësirë.Për ta bërë këtë, është e nevojshme të kuptohet se baza morale mbi të cilën ato janë themeluar duhet të vihet në pikëpyetje për të kuptuar se kujdesi i tejkalon të gjitha sferat etike, se ne kërkojmë kujdes pa shpresë dhe se kjo forcë përfundon duke konfiguruar peizazhe të reja, imagjinare apo të ndërtuara.
Cili është rrëfimi I këtyre trillimeve? Për këtë unë parashtroj një ditar të së zakonshmës, të rëndomtës, vulgarës dhe rutinës.
Qëllimi kryesor i kësaj ligjerate do të jetë spjegimi se si libri “Vetëm përgjumja që më pëlqen “Only the lull I like” ishte i menduar, jo si libër i teorisë arkitektonike, por si një trillim në të cilin u hodhën reflektime për hapësirën e ndërtuar, dhe se si diskurisi arkitektonik duhet të ripërcaktohet në mënyrë që të zgjerohet fusheveprimi i tij në një kuptim më të paqartë dhe të hapur të realitetit.
EN/
Diogo Pereira Henriques is a Portuguese architect and researcher, living between Europe and Asia, and working on urban futures, international networks and participation. He studied and worked for internationally recognised universities and award-winning practices in the fields of urbanism, architecture, art, design, software, research, and higher education in Europe (Barcelona, Bristol, Eindhoven, Lisbon, Newcastle, and Rome) and Asia (Macau-Hong Kong), through multiple languages (English, Portuguese, French, Italian, Spanish, Chinese, Cantonese, and Japanese) within international environments and multicultural and diverse teams.
He presented and exhibited his research and practice in Italy, Spain, Portugal, UK, Ireland, Sweden, Denmark, Czech Republic, Netherlands, Belgium, China, and Japan. Since 2019, he is a member of the editorial board, as social media editor, of the Nexus Network Journal, an academic journal in the field of architecture and mathematics, published in print by Birkhäuser and online by Springer Nature.
About the Lecture / Participation, participation, participation
In the context of the idea ‘Afro-Futures in European Enclaves’, selected in the Future Architecture Platform Call 2021 ‘Landscapes of Care’, Diogo is developing a digital archive (with open data) for this project, mapping significant social change events and informal networks promoting equality and inclusion in Europe. The project shows dynamics of solidarity and collective self-organization, and informal networks of trust, developing alternative African European Futures. Particularly for this presentation at KAF 2021, under the theme of Alter-Nation, Diogo will also focus on recent participatory approaches that could help build a different (better) reality for a young state such as Kosovo.
AL /
Diogo Pereira Henriques është arkitekt portugez dhe hulumtues, i cili jeton midis Evropës dhe Azisë, duke punuar në të ardhmen urbane, rrjetet ndërkombëtare dhe pjesëmarrjen. Ai studioi dhe punoi për universitete të njohura ndërkombëtarisht dhe zyre fituese të çmimeve në fushën e urbanizmit, arkitekturës, artit, dizajnit, softuerit, hulumtimit dhe arsimit të lartë në Evropë (Barcelona, Bristol, Eindhoven, Lisbonë, Newcastle dhe Romë) dhe Azi (Macau-Hong Kong), përmes gjuhëve të shumta (anglisht, portugalisht, frëngjisht, italisht, spanjisht, kinezisht, dhe japonisht) brenda mjediseve ndërkombëtare dhe ekipeve multikulturore dhe të larmishme.
Ai paraqiti dhe shfaqi hulumtimin dhe praktikën e tij në Itali, Spanjë, Portugali, Mbretërinë e Bashkuar, Irlandë, Suedi, Danimarkë, Republikën Çeke, Holandë, Belgjikë, Kinë dhe Japoni. Që nga viti 2019, ai është anëtar i bordit redaktues, si redaktor i medias sociale, nëNexus Network Journal, një ditar akademik në fushën e arkitekturës dhe matematikës, të botuar në shtyp nga Birkhäuser dhe online nga Springer Nature.
Rreth Ligjeratës / Pjesëmarrja, Pjesëmarrja, Pjesëmarrja
Në kontekstin e idesë ‘Të ardhmes afro në Enklavat Evropiane’, e përzgjedhur nga platforma Future Architecture Platform në thirrjen e vitit 2021 me temën ‘Landscapes of Care’, jam duke po zhvilluar një arkiv dixhital (me të dhëna të hapura) për këtë projekt, duke hartëzuar ngjarje të rëndësishme të ndryshimeve shoqërore dhe rrjetet informale që promovojnë barazinë dhe përfshirjen në Evropë. Projekti tregon dinamikën e solidaritetit dhe vetë-organizimit kolektiv, dhe rrjeteve informale të besimit, duke zhvilluar të ardhme alternative Afrikane Evropiane. Veçanërisht për këtë prezantim në KAF 2021, nën temën e ‘Alter-Nation’, unë gjithashtu do të përqendrohem në qasjet e fundit pjesëmarrëse që mund të ndihmojnë për të ndërtuar një realitet të ndryshëm (më të mirë) për një shtet të ri si Kosova.
EN/
Through the methodology of the queer spheres, we will explore queerness in Prishtina. How can we map queerness in the city in order to reflect on the possibility for a queerer future? The media for the mapping can vary from a written piece like a poem or text, a drawing, a picture, a map, an architectural drawing, a story, a piece of music…
The workshop will be tutored by Alexander Auris a 2021 Future Architecture selected fellow.
All interested should send their short bio to workshops.kaf@gmail.com September the 11th. Because of covid-19 measures the number of participants is limited and all applicants will be asked for vaccination proof and wear masks during the workshop meetings.
Venue: Innovation Center Kosovo / Date: 15-18 September 2021 / Open to All!
AL/
Përmes metodologjisë së sferave queer, ne do të eksplorojmë queerness në Prishtinë. Si mund ta hartojmë queerness në qytet në mënyrë që të reflektojmë mbi mundësinë për një të ardhme më queer? Mediat për mapim mund të interpretohët si një pjesë e shkruar, një poezi ose tekst, një vizatim, një fotografi, një hartë, një vizatim arkitektonik, një histori, një pjesë muzikore…
Puntoria do të udhëhiqet nga Alexander Auris një nga arkitektët e përzgjedhur të Future Architecture Platform për vitin 2021.
Gjithë të inrteresuarit për pjesëmarrje në puntori duhet dërguar një bio të shkurt të tyre në workshops.kaf@gmail.com deri me 11 Shtator. Për shkak të masave anti covid-19 numri i pjesëmarrësve është i limituar dhe të gjithë aplikuesve do ju kërkohet dëshmia e vaksinimit dhe mbajtja e maskave gjatë takimeve të përbashkëta.
Vendi: Innovation Center Kosovo / Datat: 15-18 Shtator 2021 / E hapur për të gjithë!
2021 Creative Exchange: Landscapes of Care will be one of the first major events dedicated to the conversation about the New European Bauhaus and the European Green Deal, announced in September 2020 by the president of the European Commission, Ursula von der Leyen.
The annual convention will take place online this year under the title Landscapes of Care. The participants will be addressed by Xavier Troussard, head of the New European Bauhaus at the European Commission’s Joint Research Center. The main guest at this year’s event will be Amica Dall, who holds a degree in English literature and anthropology and is one of the fifteen founders of the non-hierarchical multidisciplinary London collective Assemble, which produces architecture, art, urban design, and research—and in doing so focuses on the social and material processes of urban development.
The core of the 2021 Creative Exchange will be nine live discussions with twenty-seven young artists and experts from various disciplines that responded to this year’s call for ideas, the platform’s tool for encouraging emerging creatives to present their innovative architectural ideas to a wide range of decision-makers and stakeholders, and fifteen curators, directors, and program managers that will carry out the events in the 2021 European Architectural Program. The discussions will include participants addressing topics of public space, landscape, buildings, revisiting histories, transdisciplinarity, paradigm shifts, feminism in architecture, decolonization, and new policies.
Schedule
Landscapes of Care Short Film Premiere
FEBRUARY 26TH, 12:00 noon, CET
>> https://futurearchitecturerooms.org
Premiere of twenty-seven short videos selected in the Future Architecture 2021 Call for Ideas: Landscapes of Care as a representative introduction to the 2021 Creative Exchange.
The Creative Exchange live program will begin on the 3rd of March 13:00 CET and you can access it through the FARooms link.
Days of Oris is an international architectural symposium organized by Oris magazine from Croatia, which has been held since 2001. Every year it gathers more than 2000 participants – architects and professionals from the related fields. So far, more than 300 leading experts and speakers from all over the world have participated in Days of Oris.
As 2020 is special in many ways, so is the jubilee 20th edition of the 20 x 20 Days of Oris Festival, which will be held on 10 – 12 December 2020. The Festival is planned as 20 20-minute long lectures and includes live streaming from the Oris House of Architecture, but also interaction among speakers, audience and our partners.
The speakers at the 20×20 Days of Oris Festival are:
Sou Fujimoto – established Sou Fujimoto Architects in 2000. Awarded with the Golden Lion for National Participation at the Venice Architecture Biennale in 2012;
Smiljan Radić & Marcela Correa – Radić received the Best National Architect Under 35 award by the Chilean Architects Association in 2001. In 2008 Radić and Correa held lectures at Harvard. In 2020 Radić was elected a corresponding member of the Croatian Academy of Sciences and Arts;
RCR Arquitectes – Ramon Vilalta Pujol, Rafael Aranda Quiles, Carme Pigem Barceló. Winners of the 2017 Pritzker Architecture Prize;
Darko Radović – Professor of Architecture and Urban Design at Keio University, Tokyo, where he heads co+labo radović, research laboratory which focuses on the concepts of urbanity and sustainable development across scales;
Tadao Ando – one of the most renowned contemporary Japanese architects, winner of the 2005 Pritzker Architecture Prize and an honorary member of the Royal Academy of Arts in London;
Idis Turato – represented Croatia at the Biennale di Venezia; one of the authors of the Rijeka European Capital of Culture programme; Bevk Perović Architects – authors of key projects of contemporary Slovenian architecture, winners of the 2020 Piranesi award;Thom Mayne – an internationally recognized American architect, founder and director of the interdisciplinary architectural office Morphosis. Winner of the 2005 Pritzker Architecture Prize;Boonserm Premthada – award-winning Thai architect and founder of the Bangkok Project Studio office;Anna Heringer – German architect whose work is marked by social engagement, sustainable development and a transdisciplinary approach;
Barclay & Crousse – awarded with the Mies Crown Hall Americas Prize 2018, the Oscar Niemeyer Prize 2016, the Peruvian National Prize of Architecture in 2014 and 2018 and the Latin America Prize 2013;
Bernard Khoury – co-founder of the Arab Center for Architecture, co-curator and architect of the Kingdom of Bahrain’s national pavilion at the Venice Biennale’s 14th International Architecture Exhibition in 2014; Jordi Badia – founder and director of the BAAS architectural studio, one of the key names in contemporary Catalan architecture;
Ivan Đikić – an elected member the EMBO, the German Academy Leopoldina and the European Academy, as well as an honorary member of the American Academy of Arts and Sciences;
Zlatko Ugljen – professor Emeritus at the Faculty of Architecture and the Academy of Fine Arts in Sarajevo, winner of numerous awards including the Aga Khan Award for Architecture; Mirko Ilić – designer, illustrator, activist, whose works are represented in the collections of institutions such as the Smithsonian Museum, SFMOMA in San Francisco, MoMA New York; Aires Mateus – Portuguese architect, professor at the Academy of Architecture in Mendrisio, Switzerland since 2001 and professor at the Autonomous University of Lisbon since 1998.Kengo Kuma – one of the most prominent internationally recognized Japanese architects, a professor at the Faculty of Architecture of the University of Tokyo;Alberto campo Baeza – award-winning Spanish architect, member of the San Fernando Academy of Fine Arts, one of the most prestigious Spanish cultural institutions.
Moderators: Dinko Peračić and Maroje Mrduljaš.
Patrons: City of Zagreb, Museum of Contemporary Art Zagreb
You can see the photographs of the speakers here and visit our new website for more details www.daysoforis.com
In an online ceremony held in Ljubljana, Slovenia on the 21st of October Kosovo Architecture Foundation founding director was named as the 2020 BigSEE Architecture Visionary
Andrija Rusan the founder of Oris Days of Architecture, Oris Magazine and Oris House of Architecture had these words to say about Bekim
If one studies in Kosovo, continues his education at the Architectural Association School of Architecture in London and the Massachusetts Institute of Technology, and then returns to Kosovo, it is a clear indication that one has a vision.
Bekim established KAF – the Kosovo Architecture Foundation. KAF is the generator of new ideas consistently emphasizing the need for constant change and development. KAF is an organiser of an annual festival presenting the key names from the world of architecture, design, film and other art disciplines. The thoughts and opinions of these creative individuals may have an important impact on the local environment. KAF abounds in ideas and actions resulting in their annual workshops, lectures, Venice exhibitions …etc. KAF activities are supported by the Getty Foundation, and they have also attracted much attention of the EU MIES Award and AGA Khan Award organisers.
Bekim is one of the founders of the Future Architecture Platform which represents a network for the exchange of ideas and aims to provide answers to many difficult questions that the society is facing nowadays.
He does all that from his home in Prishtina in cooperation with the important global network that he has managed to establish. Their activities are based on the following vision: Things can change for the better by encouraging the participation of the local community in the planning and implementation processes.
Bekim Ramku is a man of strength and knowledge. He knows what he is doing, he believes in his goals and eagerly pursues them, even though they might sometimes seem unattainable.
Bekim, you should never stop!
Curator of the award: Andrija Rusan
In the online ceremony held on the 21st of October Ramku thanked the BigSEE jury, curators and the BigSEE community for the honor bestowed on him and in his reception speech spoke of the great creative potential of the SEE region.
To read the BigSEE interview with Bekim Ramku visit the following link: Bekim Ramku, Kosovo – BigSEE Visionary 2020